Menu
"Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili."
Mt 25,40
To wskazanie Jezusa Chrystusa – Mistrza z Nazaretu – realizowała w swoim życiu błogosławiona Matka Zofia z Maciejowskich Czeska, założycielka szkoły i Zgromadzenia Panien Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny (inaczej: Sióstr Prezentek).
Przeszłość możemy odnaleźć w teraźniejszości. A przynajmniej jakieś okruchy. Czy to możliwe? Przekonajcie się sami słuchając opowieści o bł. Zofii Czeskiej, czytanej przez siostry prezentki:
„Ona żyje w nas. Żyje w naszym sercu i wyobrażeniach. Każda z nas, sióstr prezentek, oraz ci, którzy na swojej drodze spotkali Matkę Zofię, przyjmują Ją do swojego życia na miarę swojego serca, miłości, ale też i wiedzy o czasach w jakich żyła i działała.”
Odcinek 1
Wprowadzenie.
Pochwycona przez Miłość, choć czerpie z rzeczywistości i zachowanych kronik oraz dokumentów, nie jest sprawozdaniem historycznym. Jest próbą uchwycenia osobowości, sposobu życia, świętości Zofii. Pokazuje, jak mogło być. Jednak głównym celem tego opowiadania jest zaproszenie do przyjaźni i wzbudzenie chęci do pogłębiania znajomości z Matką Zofią.
Odcinek 2
Rozdział 1. Opowieść brata Jana.
Dzieciństwo.
Zofia Maciejowska (jak brzmiało jej panieńskie nazwisko) była trzecią z dziewięciorga rodzeństwa. W tym odcinku jej najstarszy brat, Jan, wspomina narodziny Zosi i wspólnie spędzone dzieciństwo.
Odcinek 3
Rozdział 1. Opowieść brata Jana.
Wola ojca.
W jaki sposób Zofia została żoną Jana Czeskiego? Być może tak, jak mówi opowiadanie, a może jednak zupełnie inaczej…? Posłuchajcie jednej z opcji 🙂
Odcinek 4
Rozdział 1. Opowieść brata Jana.
Życie z Janem.
Zofia Maciejowska stając się żoną Jana Czeskiego przyjęła jego nazwisko. Jak mogło wyglądać ich wspólne życie? Posłuchajcie.
Odcinek 5
Rozdział 1. Opowieść brata Jana.
Propozycja.
Scena opowiedziana w tym odcinku przez brata Zofii – Jana, choć może się to wydawać niewiarygodne, jest historią jak najbardziej prawdziwą.
Odcinek 6
Rozdział 1. Opowieść brata Jana.
Światło.
W życiu Zofii szykują się duże zmiany…
Odcinek 7
Rozdział 2. Opowieść wychowanki Hani.
Początki.
Od tego odcinka będziemy słuchać historii, opowiadanej przez Hanię, jedną z pierwszych wychowanek bł. Zofii.
Odcinek 8
Rozdział 2. Opowieść wychowanki Hani.
Jadwiga.
Historie z początku funkcjonowania Domu dla dziewcząt nie zawsze okazywały się proste…
Odcinek 9
Rozdział 2. Opowieść wychowanki Hani.
Pani Świętojańska.
Historia kościoła św. Jana i Obrazu Matki Wolności zbiega się w sposób szczególny z historią bł. Zofii i jej działalnością.
Odcinek 10
Rozdział 2. Opowieść wychowanki Hani.
Decyzja.
Życie i wychowanie w Domu Panieńskim przygotowywały dziewczęta do dorosłego życia. Każda z nich stawała w końcu przed pytaniem: co dalej?
Odcinek 11
Rozdział 3. Opowieść mistrzyni Eufrozyny.
Co dalej?..
Rozdział trzeci to nowa opowieść. Tym razem posłuchamy głosu nauczycielki (nazywanej wówczas mistrzynią) w domu i szkole bł. Zofii.
Odcinek 12
Rozdział 3. Opowieść mistrzyni Eufrozyny.
Żona.
Zofia jako żona Jana – tym razem w pamięci i opowieści Eufrozyny.
Odcinek 13
Rozdział 3. Opowieść mistrzyni Eufrozyny.
Wybór.
A tym razem o tym, jak zaczęła się współpraca Zofii Czeskiej z Eufrozyną.
Odcinek 14
Rozdział 3. Opowieść mistrzyni Eufrozyny.
Oczekiwanie.
W swoim życiu bł. Zofia dążyła za głosem Boga. Starała się go dobrze rozeznawać i działać według tego, co i jak zostało rozeznane. A odpowiedź nie zawsze była jasna…
Odcinek 15
Rozdział 3. Opowieść mistrzyni Eufrozyny.
Fundacja.
Po długim czasie poszukiwań i rozeznawania, po wielu trudach i przeciwnościach Dom Panieński został otwarty. Był rok 1626…
Odcinek 16
Rozdział 3. Opowieść mistrzyni Eufrozyny.
Pomówienia.
Nie wszyscy ludzie rozumieli, na czym zależało Zofii i co czyniła.
Odcinek 17
Rozdział 3. Opowieść mistrzyni Eufrozyny.
Dom.
To nie była tylko szkoła. To był prawdziwy dom. I to dom, w którym wraz z Zofią, jej pomocnicami i dziewczętami zamieszkał Jezus, ukryty w tabernakulum.
Odcinek 18
Rozdział 3. Opowieść mistrzyni Eufrozyny.
Zgromadzenie.
Aby zapewnić trwałość założonej szkole – domowi, bł. Zofia postanowiła założyć zgromadzenie zakonne, które kontynuowałoby jej dzieło.
Odcinek 19
Zakończenie.
Zofia Czeska urodziła się w 1584 roku, pochodziła ze średnio zamożnej rodziny szlacheckiej, zamieszkującej ziemię krakowską i sandomierską. Była trzecim z ośmiorga dzieci Mateusza Maciejowskiego i jego żony – Katarzyny (z domu Lubowieckiej). W wieku 16 lat wyszła za mąż za Jana Czeskiego i przyjęła jego nazwisko, ale już po sześciu latach małżeństwa, mając 22 lata, owdowiała, nie doczekawszy się potomstwa. Kiedy pewnego dnia wracała po nabożeństwie z kościoła na Skałce, została porwana i uprowadzona w celu przymuszenia jej do małżeństwa. Gdy nie wyraziła na nie zgody, została oddana ojcu. A pan Gładysz z porywacza stał się mężem młodszej siostry Zofii – Anny.
Zofia, mimo że była piękna, młoda i zamożna i mimo tego, że wielu starało się o jej rękę, nie wyszła już po raz drugi za mąż. Poświęciła swoje życie opiece nad dziewczętami – nieszczęśliwymi, ubogimi, osieroconymi. W roku 1621 w swoim domu przy ul. Szpitalnej 18 w Krakowie założyła dla nich szkołę – Dom Panieński Ofiarowania N. M. P. (zwaną też Domem Sierocym). Była to pierwsza w Polsce zorganizowana formalnie szkoła żeńska. Zatwierdził ją 31 maja 1627 roku biskup krakowski – Marcin Szyszkowski. Aby móc kontynuować pracę z dziećmi, założyła – za zgodą papieża Aleksandra VII – Zgromadzenie Zakonne, którego Konstytucje zostały zatwierdzone 13 stycznia 1660 roku przez krakowskiego biskupa, Andrzeja Trzebickiego. Matka Zofia Czeska umarła w opinii świętości 1 kwietnia 1650 roku. Została pochowana w parafialnej świątyni – kościele Mariackim w Krakowie.
Jej dzieło – szkoła i Zgromadzenie Sióstr Prezentek istnieją nieprzerwanie do dziś. 1 kwietnia 1995 roku Jego Eminencja Franciszek Kardynał Macharski otworzył kanonicznie dochodzenie w sprawie heroiczności cnót i opinii świętości Sługi Bożej Matki Zofii z Maciejowskich Czeskiej. 20 listopada 1997 roku proces prowadzony na etapie diecezji został zamknięty. Akta zostały przekazane do Stolicy Apostolskiej. 30 marca 1998 rzymska Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych wydała Dekret o ważności dochodzenia diecezjalnego. 9 czerwca 2013 roku podczas mszy św. w Krakowie-Łagiewnikach, której przewodniczył Jego Eminencja Angelo Kardynał Amato – Prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych – Matka Zofia Czeska została wyniesiona do chwały ołtarzy.
Zgromadzenie Panien Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny (Congregatio Virginum a Praesentatione Beatae Mariae Virginis) jest jednym z najstarszych polskich żeńskich zgromadzeń zakonnych. Nazwa „Prezentki” wywodzi się od łacińskiego słowa praesentatio czyli ofiarowanie – słowo to występuje w oficjalnej nazwie Zgromadzenia. Pierwszym domem szkoły i Zgromadzenia był dom Założycielki przy ul. Szpitalnej 18 w Krakowie. W 1726 roku siedziba Zgromadzenia została przeniesiona do budynku przy ul. św. Jana 7, gdzie mieści się obecnie Dom Generalny.
W myśl dewizy „Bogu i Matce Jego chwała” siostry poświęcają swój czas na wychowywanie i nauczanie dzieci i młodzieży, prowadzą liczne placówki: koedukacyjne szkoły podstawowe i licea ogólnokształcące w Krakowie i Rzeszowie, przedszkola, domy dziecka (także dla dzieci specjalnej troski). Podejmują różne prace w miarę możliwości i lokalnych potrzeb Kościoła. Pracują jako katechetki, służą w parafiach jako zakrystianki, kancelistki i siostry parafialne. Propagują kult Maryjny, gdyż Maryja ofiarowana w Świątyni jest Matką i Patronką Zgromadzenia. Strojem sióstr jest habit i welon koloru czarnego bądź – w okresie letnim – szarego.
Szkoła w Krakowie jest bezpośrednią i nieprzerwaną kontynuacją szkoły założonej przez Matkę Zofię Czeską.
Do zakończenia roku szkolnego zostało:
